Heyrnarskert?

Fór til læknis í dag og kvartaði yfir því að ég væri að verða heyrnarlaus. Ekki var neitt minnst á það að ég færi í heyrnarmælingu - eða ég heyrði það að minnsta kosti ekki. Ég fékk hvítar töflur og leist mér ekki á blikuna þegar ég fór að lesa leiðbeiningarnar. Ég les alltaf leiðbeiningarnar áður en ég tek töflur. Sérstaklega kaflann um aukaverkanir. Hér kemur það sem við má búast. Algengt: Órói, svefntruflanir, sljóleiki... (Finnst mér nú ekki á það bætandi). Sjaldgæft: Ranghugmyndir, rugl, árásarhneigð og ... heilablæðing!!! Þá vitið þið hvað hefur gerst ef ég verð lokuð einhvers staðar inni á næstu dögum! Eða ég gæti hreinlega hrokkið uppaf!

Var að blogga

á hinu blogginu - og setja inn myndir frá nemendatónleikunum mínum. Ægilega montin af þeim. Sjá www.tona.blog.is

Tónleikavertíð

Sónötukvöld í söguetrinu síðast liðið mánudagskvöld. Balázs og Kitty voru svo elskuleg að halda tónleika fyrir okkur sveitamenn og það var náttúrlega alveg ótrúlega flott hjá þeim. Í kvöld eru tónleikar Tónsmiðju Suðurlands í Hvolsskóla og þann 23. maí ætla nemendur mínir að halda tónleika í Sögusetrinu og bjóða vinum og vandamönnum.  Nóg að gera.

Scout í gang

Hann fór í gang í dag eftir langt hlé, International Scout, fyrrum L-579. Vakti það mikla gleði hjá sumum og mikla nostalgíu hjá öðrum. Þetta gerðist við handayfirlagningu Árna á Akri, sem kallaður var til eftir að mynd af samskonar bíl barst í pósti - (Takk Árni og Brian). Ég var stödd í gróðurhúsinu þegar þessi merki atburður gerðist og heyrði gamalkunnugt malið gegnum traktorsdrunurnar. Þustu þá óteljandi minningar fram um ævintýralegar ferðir á þessum bíl - sem var í notkun hér frá því áður en ég fékk bílpróf þangað til um síðustu aldamót. (Meira en 20 ár). Greyið hefur ryðgað þónokkuð við að hanga aðgerðarlaus fyrir utan Sögusetrið í vetur, en ekki var að heyra að neitt annað alvarlegt amaði að honum.  Vantar reyndar rafgeymi og sviss, en það eru nú bara smámunir þegar maður er kominn á þennan aldur. Markús sér reyndar fram á ævilangt verkefni við að ryðbæta - en hann gerir þá ekki annað af sér á meðan.

Veit kannski einhver um svissinn? Ég veit nefnilega um lykilinn.

 

Nokkrar praktískar leiðbeiningar

Jag, som är lite kunnig när det gäller vin, har några tips som jag tänkte
dela med mig av.

Först och främst hur skiljer man mellan röda och vita viner:
Lättast skiljer man dessa båda vintyper från varandra om man skvalpar ut en
skvätt på en vit bordduk. Det vin, som lämnar en lila fläck efter sig, är
ett rödvin. Riktiga kännare kan på bara smaken avgöra om vinet är vitt
eller rött. De vita vinerna smakar i regel ättika medan de röda smakar
stämpelfärg. Man kan alltså genom att suga på en vanlig kontorsstämpel och
sedan jämföra smaken med ett vin, konstatera om detta är rött eller
inte.

Till fiskrätter, såsom fiskbullar och matjessill föredrar de flesta vitt
vin, medan man till kötträtter såsom falukorv och sylta bör ta ett rött
vin.

Portvin är ett vin som man serverar i porten. Har man inte någon port, kan
man bjuda på det i trappuppgången eller i hissen.

När man serverar torra viner bör man se till att det inte är tvärdrag eller
att någon av gästerna råkar nysa, ty i sådana fall dammar vinet omkring i
lägenheten.
När man serverar ett torrt vin är det därför lämpligt att ha en dammsugare
i beredskap.

Om man själv ska bära hem sina flaskor från systembolaget gör man klokt i
att köpa ett lättvin, så man inte får för mycket att kånka på.
Till vilt bör man välja något vildvin, medan man till grillat och annat
vidbränt kött serverar brännvin. Renstek sköljer man ner med renat.

Saker som är svåra att säga när du druckit för mycket vin:
- Oöverträffat
- Innovativt
- Preliminärt
- Kvastskaft

Saker som är väldigt svåra att säga när du druckit för mycket vin:
- Västkustskt
- Konstitutionerad
- Substantiera
- Tillvägagångssätt

Saker som är i stort sett omöjliga att säga när du druckit alldeles för
mycket vin:
- Tack, men jag vill inte ha sex ikväll.
- Nej tack, ingen mer sprit för min del.
- Ledsen, du är inte riktigt min typ

Fékk þessar leiðbeiningar frá vinnufélaga sem hefur meira vit á víni en ég. Hann fékk þær hjá systur sinni sem hefur enn meira vit. Mesta vitið er þó að drekka aðallega trönuberjasafa - óáfengan auðvitað! Skál!

A story of an i-pod nano

My son has an i-pod - which I understand is something you can not live without when you are 14. Some months after getting this i-pod - about one year ago - I decided he should learn to do his own laundry. Which he learnt. And did. For some time. Until one day when he realised that he had forgot to check the pockets - and the i-pod got washed, along with his blue jeans. I advised that he should dry it and wait. Which he did. And he waited and waited. But the i-pod was dead. And I took it to the Apple guys, and they said there was no hope for such a thing. And it was too expensive to fix, so they just advised to buy a new one.  And they offered to throw the old one out. But we kept it as a souvenir.  And once in a while Markús checked to see if it was working again. Once the light came on, but for months nothing more happened. Until yesterday, when it started working!!! So if you wash your i-pod, don't throw it out, just wait and keep trying. Patience is the trick. And always check your pockets before doing the wash.

Miðvikufrídagur

Annan hvern miðvikudag á ég frí. Fyrri hluta dagsins naut ég þess að vera ein heima (með Lappa) umvafin hlýrri þokunni, setti í þvottavélarnar og æfði á píanó. Komin á sjöttu blaðsíðu í Beethoven sónötunni. (Þá eru bara 23 eftir). Þegar Lappi var orðinn leiður á brotnum hljómum fórum við út í góða veðrið. Dásamlegt vorveður, logn og örlítil súld. Lauk við að bera moldina inní gróðurhús, sáði fáeinum sellerífræjum í bakka og vökvaði. Nú bíðum við bara eftir að arfinn láti blekkjast. Þegar hann kemur upp er hægt að raka yfir og sá gulrótum.

Vorið komið

Hér miðast koma vorsins við 15. mars. Alveg sama þótt veðrið bjóði uppá eitthvað annað. Nú er fólk dáldið að spyrja mig hvernig eigi að fara að því að rækta grænmeti, þ.á.m. gómsætar gulrætur. Það skal upplýst að nú er tímabært að hefja sáningu. Auðvitað á að vera búið að undirbúa jarðveginn, það á að gera á haustin, en þar sem ég er svo löt á haustin þá byrjaði ég á því í dag. Fyrst byrjar maður á því að vökva - við erum sko að tala um gróðurhúsið. Svo fer maður að leita í safnhaugunum að hóflega þroskaðri mold. Einhverju sem ánamaðkarnir eru nýlega búnir að afgreiða. Best er að nota dráttarvélina til að lyfta skelinni af safnhaugnum og þá kemur venjulega eitthvað nothæft í ljós. Það á að vera svart. Þessu efni er mokað inn í gróðurhús og laumað ofaní beðin, ásamt dálitlu lofti - það þarf sko að lofta jarðveginn. Ef maður var duglegur og setti moldina inn að hausti þá þarf samt að lofta. Auðvitað hefðum við átt að gera þetta í hlýindakastinu um daginn, og þá hefði verið hægt að sá fyrstu fræjunum í dag. (Guðný fræ á afmæli í dag - það auðveldar manni að muna hvað á að gera á þessum degi). En fyrst veðrið segir að enn sé vetur, þá gerir þetta ekkert til. Svo meðan verið er að vökva sjálfvirkt þá fer maður inn og bakar köku og fær sér blund. Eftir kökuátið og spjall við vinkonu sem kom að kaupa gulrætur úr síðustu uppskeru er hægt að halda áfram moldarburðinum. Ég er hálfnuð með þetta verk. Fyrir áhugsama lesendur skal líka upplýst að það væri gott að vera búin að sá selleríi núna. En ég er heldur ekki búin að því. Framhald síðar.

Ekki hætt að blogga!

Hef bara haft svo mikið að gera - og ekkert nema gott um það að segja.

Við fylgdum góðum frænda til grafar í dag, honum Óskari Guðjónssyni. Hann var einn af uppáhaldsfrændunum mínum, alltaf svo hress og skemmtilegur. Auðvitað sérvitringur eins og við hin, en einmitt skemmtilegri fyrir vikið. Ég man aldrei eftir að hafa séð hann í úlpu. Alltaf á stuttermabol og aldrei kalt og alltaf stutt í hláturinn. Ég lét það eftir syni mínum að fara án yfirhafnar í jarðarförina. Alveg viðeigandi. Markús talaði stanslaust um bíla á leiðinni - hvernig hann gæti ekki farið á Mustang í jarðarför, því það yrði svo mikill hávaði. Þá rifjaðist það upp að Óskar átti tvo bíla, annar var Jeppi, en hinn Kirkjubíllinn. Og traktorinn hans hét Stóri Djús. Markús man óljóst eftir Óskari fyrir áfallið, en hann man vel eftir traktorablöðunum sem Óskar gaf honum nokkrum dögum áður en hann veiktist. Ég vildi að Markús og Óskar hefðu átt fleiri stundir saman. Þá hefði ekki skort umræðuefni. Óskar spurði mig alltaf eftir að Markús fæddist hvort hann væri ekki orðinn svolítið óþægur - það þótti honum nefnilega eftirsóknarverðast! Svo hló hann innilega. Óskar kom manni alltaf í gott skap. Svo kom áfallið sem gerði hann að gamalmenni allt of snemma, en nú er hann örugglega farinn að plægja í himnaríki.  Blessuð sé minning Óskars frænda.

 

 

Þetta er Lappi

 Löppuson