Flensupest

Lítið hægt að gera nema skoða blogg, tala í síma og sofa. G-fræ er líka með flensu. Talaði við hana í dag. Ég er ekki vön að vera veik svona marga daga í einu. Þetta er að verða þreytandi. Mér er ekki að batna. Fyndið í skaupinu þetta með landsþing bloggara! Fannst ykkur það ekki? Nú hef ég ekkert að segja, en held samt áfram að skrifa af því að mér leiðist svo mikið. Allir farnir að sofa - nema náttúrlega bloggarar. Nátt-bloggarar. Ég nenni ekki að hafa þras á mínu bloggi. Það er bannað hér. Ég er kristin, og ef einhver vill ræða kristindóm við mig, þá getur hann sent mér tölvupóst á [e-mail] Ég á fullt af kristnum bloggvinum sem bjóða uppá opinbert þras, og vísast hér með á þá, fyrir þá sem það vilja. Mér finnst bara gaman að þrasa við einn í einu. Annars verður það svo ómarkvisst. Eins og í kennslunni. Mér finnst gaman að kenna einum í einu. Eins og í tónlistarkennslu. Ég er ekki hópsál. Mér finnst gaman að skrifa bréf. Einu sinni átti ég fullt af pennavinum. Nú er blogg. Það er eiginlega meira spennandi. Kannski á maður bloggvini sem maður veit ekkert um! Ekki skilja allir eftir skilaboð. Þessi færsla er orðin nógu löng - og leiðinleg.

Afmæli nálgast

Hundfúlt að eiga afmæli rétt á eftir jólunum. Skil ekki hvernig ég gat gleymt að hugsa útí það þegar ég fjölgaði mannkyninu fyrir þrettán árum. Ég nennti ekki að baka fyrir jólin, svo nú á ég uppsafnaða bökunarorku sem fær útrás á morgun. Ég man ekki hverjum ég er búin að bjóða í heimsókn um helgina, en ég verð í viðbragðsstöðu á sunnudaginn, í þeirri von að einhver vilji gleðja mig með nærveru sinni þá. Svo verður afgangasamkvæmi á mánudagskvöldið.

Gleðilegt nýtt ár!

 

Áramótin sluppu fyrir horn. Það var svo mikið rok að flugeldarnir flugu lárétt. Markús lét það ekki á sig fá og dreif sig út á milli éljanna vopnaður sprengjum sem hann plataði ,,frænda" sinn að norðan til að gefa sér í jólagjöf. Frændinn og ég þurftum svo að standa og horfa á, en það kom ekki að sök, því við eigum svo góða kuldagalla.

Það var farið í Oddakirkju á gamlárskvöld, en lítið var um hátíðarguðsþjónustur á nýársdag. Ekki virðist lengur til siðs að bjóða upp á slíkt í þessu héraði. Tveir gestir komu hins vegar á nýársdag, þau töldu að við værum líklegust til að vera í standi til að taka á móti gestum á þessum degi, þar eð við mundum örugglega ekki þjást af þynnku eða öðrum bagalegum fylgifiskum áramóta. Við vorum mjög ánægð með að hafa orðið fyrir valinu, enda var ég búin að baka tvær kökur þegar hér var komið sögu. Var líka svo heppin að vera komin á fætur fyrir kaffi.

 

Fór til Reykjavíkur í gær í herlegheitasamkvæmi sem haldið var til heiðurs Guðnýju frænku minni. Þar voru veitingar með afbrigðum góðar, enda lögðust allir á eitt. Þegar á leið hófst upp söngur og var þá því líkast að komið væri inn á safnaðarsamkomu hvítsynninga fyrir fjörutíu árum. Það hlýjaði manni heldur betur um hjartaræturnar. Markús eignaðist nýjan vin á meðan. Hann er kallaður Bob. Þeir hafa mikinn áhuga á bifreiðum. Nú verður auðveldara að skipuleggja ferðina til Bretlands, því Bob ætlar að bjóða Markúsi í ökuferð á einhverju tryllitæki sem ég kann ekki að nefna.

 

Ég gladdist heldur betur áðan þegar ég komst að því að Rósa Aðalsteinsdóttir vinkona okkar er byrjuð að blogga. Ég hvet alla til að skoða síðuna hennar. Ég komst einnig að því að Ragnar frændi minn er bloggari. Hann er líka mikill merkismaður.

Gleðileg jól!

Kæru vinir, bloggvinir, ættingjar, vinnufélagar, skólasystkin og aðrir,

Gleðileg jól og farsælt komandi ár.

Þakka góðar samverustundir, og sérstakar kveðjur til bloggvina, sem hafa opnað mér nýjan heim á árinu sem er að líða. Einnig þakka ég sérstaklega öllum sem sýndu okkur samúð og báðu fyrir okkur á erfiðum tíma.

Nú vinn ég í leikskóla og hélt þar af leiðandi að jólaundirbúningurinn yrði mun auðveldari en áður, þar eð ég þarf ekki lengur að hafa vinnuna með mér heim. Sumt var reyndar auðveldara, en sending jólakorta fór hins vegar alveg út um þúfur. Fyrst kom vírus í tölvuna, svo hætti prentarinn að virka og þá hugsaði ég að ég mundi bara kaupa jólakort þetta árið - nógur tími til að hugsa um það - og svo voru bara allt í einu komin jól. Menn fá því engin jólakort frá mér þetta árið. En það er ekki þar með sagt að ég hugsi ekki til ykkar. Og nú er ég svo heppin að hafa bloggið til að bjarga mér fyrir horn. Ég álít að þeir sem ekki nenna að lesa það þeim sé einnig sama hvort ég sendi þeim jólakort eða ekki.

Af okkur er allt gott að frétta, jólaundirbúningur hefur að öðru leyti farið fram með hefðbundnum hætti og horfur á að jólin verði ánægjuleg.

And for the English speaking: Merry Christmas and a Happy New Year!

 

Uppskriftir

Vegna fjölda áskorana hef ég ákveðið að birta hér leiðbeiningar um brauðgerð og kökubakstur. 

Brauðið lærði ég upphaflega af frænku minni, Sigurlínu Jóhannsdóttur, en súkkulaðikakan kemur frá Anniku, vinkonu minni á Ysta-Skála. Minni háttar breytingar hafa verið gerðar.

 

Langagerðisbrauð

 

1 lítri hveiti

½ lítri heilhveiti

1 ½ tsk. salt

5 tsk þurrger

(mjólkurduft – má sleppa)

slatti súrmjólk

minni slatti græn olífuolía

volgt vatn eftir þörfum

 

Hrært saman og látið lyfta sér. Uppskriftin nægir í tvö stór brauð eða fjögur lítil. Gott er að nota þetta í fléttur með rabarbara og rúsínum (og sumir vilja hafa kanel).

  

Súkkulaðikaka Anniku (birt með leyfi)

 

4 egg

6 dl sykur

2 tsk vanillusykur

8 msk kakó

½ tsk salt

3 dl hveiti

2 dl brætt smjör

 

Allt hrært saman. Bakað í tveimur tertumótum í 20 mínútur við 200° C

Súkkulaði og smjör brætt saman til að hafa ofaná. Muldum hnetum stráð yfir og borið fram með rjóma. Við álítum að það ættu að vera vanilludropar í þessari uppskrift, ástæðan fyrir því að það er vanillusykur er sú að Svíar kunna ekki að nota vanilludropa. Annika kann það - enda orðin Íslendingur fyrir löngu.

Það hefur bæði kosti og galla

að deila tölvu með unglingi - en aðallega er það gallað. Það er kostur að hann kann nógu mikið til þess að geta veitt aðstoð ef maður lendir í minni háttar vandræðum - og maður getur auðveldlega fylgst með því hvað hann gerir í tölvunni. Gallinn er að tölvan getur skyndilega orðið full af einhverju óvelkomnu drasli. Og svo eru snúrurnar alltaf í flækju. Það fer ótrúlega í taugarnar á mér. Í dag er tölvan alveg Frisk-frísk, nýkomin úr hreinsun, eftir miklar árásir. Sérdeilis þægilegt að skipta við starfsmenn Friðriks Skúlasonar, þeim fannst greinilega að þær bæru algera ábyrgð á ástandinu og brugðust skjótt við eftir að unglingurinn hafði gefist upp. Loksins er hægt að blogga aftur! Ég gleðst nú yfir því að hafa fengið nýja bloggvini og býð þá velkomna. Af mér er ekkert að frétta, ég hef bara reynt að hvíla mig og safna kröftum. Vinnan í leikskólanum er þægileg, þar eru allir vinir og öllum líður vel. Þannig á það að vera. Ég vinn frá 11 til 5 og reyni að hjóla í vinnuna fjóra daga vikunnar. Það er mjög hressandi, sérstaklega í rigningu. Skrapp í verslunarferð til Reykjavíkur í dag og heyrði svo í fréttunum að menn hefðu átt að taka sér frí frá innkaupum einmitt í dag! Úpps! Of seint. Keypti alveg helling af dóti. Og ég var ekki ein um það. Stóra hryllingsbúðin var alveg morandi af kaupóðu fólki. Í dag var einmitt rétti dagurinn til að kaupa jólagjafirnar handa vinum og ættingjum í útlöndunum. Nú er það að mestu afgreitt - bara eftir að senda.

Að gefnu tilefni

skal það tekið fram að ég er ekki prestur. Ég er kuldaskræfa. Kuldsæl. Lærði það nýyrði í dag af frænda mínum að norðan. Lá í vesaldómi í dag, en í gær komst ég á tónleika í Skálholtskirkju. Það var mjög skemmtilegt, framandi hljóðfæratónlist og Kammerkór Suðurlands (eðahvaðhannnúheitir). Kórinn söng alveg listavel og nógu var efnisskráin löng. Vægt rasssæri gerði vart við sig er á leið og skiljum við ekki alveg hvers vegna er ekki boðið upp á almennileg sæti í þessari flottu kirkju. Ég er á móti þeirri reglu að kirkjusæti eigi að vera óþægileg. Maður sofnar alveg jafn auðveldlega þótt sætin séu óþægileg. Betra að bjóða upp á góð sæti og skikka presta til að vera skemmtilega. Um daginn komst ég líka á tónleika í Sögusetrinu, þar spilaði Sigrún Eðvaldsdóttir á fiðluna. Ótrúlega flott. Alltaf gaman að fara á tónleika í Sögusetrinu.

Ég og mamma

Mamma var alltaf vön að geifla sig og gretta þegar einhver miðaði á hana myndavél, og svo kvartaði hún sáran yfir því hversu hún væri púkaleg á öllum myndum! Mér finnst hins vegar alveg öfugt, að ég líti alltaf betur út á myndum en þegar ég lít í spegil. Ég gretti mig nefnilega alltaf þegar ég lít í spegil. Þessi náðist af okkur heima hjá Gunnari og Ingu árið 2005, þar sem mamma gleymdi að gretta sig og ég er gleraugnalaus.

 

,,Áttu ekki einhverja vini?"

spurði læknirinn sem kom að líta á mig á laugardaginn. Sumir læknar eru svo fyndnir. Hann þurfti að klofa yfir moldarhrúgur á ganginum á leiðinni inn og hefur líklega ofboðið draslið sem fyrir augu bar. Ég reyndi að útskýra að ég hefði ekki haft heilsu til að taka til þennan dag, og þá fullyrti hann að það væri eins heima hjá honum sjálfum!  Um morguninn hafði ég vaknað með svo mikinn svima að ég gat ekki farið á fætur. Þessvegna hringdi ég á lækni. Ég vildi vita hvort þetta væri eitthvað að ganga. Hann kvað svo ekki vera, og þá dró ég þá ályktun að ég væri bara svona þreytt. Það taldi hann fráleitt. Hann sagðist oft hafa þurft að gera 200 hluti og aldrei svimað. Hann ákvað að það væri vissara að líta á mig. Ég var svosem fegin því, það er ekkert grín þegar allir hlutir virðast hringsnúast! Þegar læknirinn kom síðdegis leið mér betur. Hann lét mig horfa á puttann á sér þangað til mig fór næstum að svima aftur (svona eins og í bíómyndunum) og nuddaði á mér axlirnar þangað til ég æpti. Mjög góður læknir. Ég lét móðan mása á meðan um flest sem mér lá á hjarta og þá kom þessi frábæra spurning. Jú, sem betur fer á ég góða vini, takk fyrir það öllsömul! Fæstir þora að skrifa hér á bloggið, en mér þykir ekki síður vænt um tölvupósta, símtöl og heimsóknir. Mér líkar t.d. alveg sérlega vel við fólk sem segir að ég sé gáfuð og skemmtileg! Og þeir sem heimsækja mig og taka til hjá mér lenda alveg í sérflokki. Læknirinn hefði nú bara átt að sjá hvernig leit út hérna áður en Balázs og Kitti tóku til í skrifstofunni! Eða áður en tekið var til í skemmunni! Það skal tekið fram að þessi læknir var ekki Guðmundur Benediktsson, en hann er ekki síður fyndinn og hefði eflaust leyst málið farsællega. Mig svimar ekki lengur.

Þakka auðsýnda samúð

og hlýleg orð sem fram komu í athugasemdunum við síðustu færslu. Jarðarförin var fjölmenn og Jóhannes Hinriksson stóð sig vel í sínu nýja prestshlutverki. Söngvurum og hljóðfæraleikurum þakka ég sérstaklega fyrir þeirra framlag. Balázs og Kitty spiluðu frábærlega og Maríanna og Öðlingarnir sungu eins og englar. Óskari Einarssyni færi ég hér með sérstakar þakkir fyrir að bregðast skjótt við og útsetja Ævibrautina fyrir okkur. Halldór og Öðlingarnir fóru létt með að koma henni vel til skila. Margir hafa haft orð á því hve þetta var falleg athöfn. Það vantaði bara Jóu, sagði einhver.  En lífið heldur áfram. Hjálpsamur maður aumkaðist yfir okkur eftirlifendur og tók til í skemmunni í dag, svo nú þurfum við ekki að skammast okkar niður í tær fyrir að bjóða fólki útí fjós. Sá hinn sami skrúfaði líka brotnu rúðuna úr útihurðinni svo nú er blindu fólki óhætt að koma og banka.