Report continued

I am now working my last week before summer holiday. After that I am unemployed. I'm hoping to get some work that I can do at home, translating or proof-reading and I will get a few students in music. I advertised last month and got quite a good response. Hopefully I can resume my Suzuki training and maybe involve the piano as well.

Last night I threw the coming to be annual barbeque party for B&K before their leaving to Hungary. After a rainy day it was a nice, warm and sunny  evening and people insisted to eat outside!!! I promised to invest in garden furniture for next year.

Report - og myndir frá Botnagöngu

for those who think that we are lost. We are not lost. I returned from England (see earlier blog) and found that winter was still here. And we had a water supply problem. Two weeks later it was better and I planted carrots and other edible stuff. And suddenly there was spring.  At the end of May I went to the Westman-Islands with my friends Kitty, Balázs and Brian. (See my last blog).  Markús decided to stay at home and to farmwork. He thinks farmwork is the best possible entertainment. Lappi the dog kept him company and neighbors looked after them. But first came the earthquake. I went to Reykjavík that morning with B&K and on the way back I was talking to Markús on the phone when he started screaming. It took a little while before I realised what he was saying.  We didn't feel anything in the car, but we only missed it by ca. fifteen minutes. The store in Selfoss where we had been shopping in turned into one big mess and people living in the Selfoss and Hveragerði area lost most of their belongings. It was a 6,3 Richter. I expected Markús to lose heart and change his mind about staying home alone, but he didn't. Most things at home stayed in place. Of course the Westman Islands were wonderful, like always.

Last Friday we packed the gray truck (in spite of a rising gas price and a horrible forecast) and drove to Kirkjubæjarklaustur - Markús and Lappi included. Balázs and Kitty were already there and Brian was so nice to invite us - all of us - plus Lappi - to stay in his house. (Thank you Brian!) Saturday my relatives from my fathers family had planned their annual walking trip, and I thought it was time that we should join them while Markús is still willing to come with me to events like that. We had a strong east wind and pouring rain. It didn't stop my cousins. They dressed properly and walked briskly into the lavafield. Me and Markús drove the Ford as if we belonged to the generation of the uncles! Here are pictures of the heroes:

 

 

 

Í upphafi ferðar

 

 

 

 

 

increasing rain

 

 

 

 

 

picnic in the shelter of bushes

 

 

 nesti bragðast best í slagveðri

After that the conditions for photographing got a lot worse!!!

 

 Aðeins einn gafst upp þegar hér var komið sögu og þáði bílfar.

 

 

Hópurinn hittist á Hnausum í Meðallandi og þar voru skoðuð eldgömul hús. Síðan var ekið að nálægum skógræktarreit og þar hófst gangan í áttina að Botnum. Gönguleiðin er örugglega skemmtileg í góðu veðri, en ég mæli ekki með því við nokkurn mann að aka þessa leið! Vegurinn er hryllilegur. Markús skemmti sér samt vel og Gráni komst óskemmdur frá þessu ævintýri - enda frábær bíll eins og allir vita. Veðrið gerði það að verkum að samfélagið við ættingjana varð minna en efni stóðu til. Eftir rannsókn á nýju sundlauginni á Kirkjubæjarklaustri virtist notalegra að ylja sér í samfélagi við B&K og Brian heldur en að þvælast aftur niður að Botnum til að grilla í slagveðrinu. Fregnir herma þó að þar hafi verið mikið fjör. Við reynum aftur á næsta ári - og pöntum betra veður þá.

Sunday morning Brian prepared a real feast - (Thank you again Brian!) Great cook! And did it on his way out to work - so to speak. I totally admire that man!

(Þetta er Brian að stjórna kappróðri á sjómannadegi á Kirkjubæjarklaustri)

 

 

On the way home we drove through Meðalland, the place where my parents grew up, and took a quick look at our friend Einar the Skaft. (Engin tölvutæk mynd til af honum).

 

Vestmannaeyjar

klikka ekki. Nú hefur verið ákveðið að fara þangað minnst einu sinni á ári. Það er einkennilegt að hafa búið svona nálægt Eyjunum alla ævi, og vera núna fyrst að uppgötva þær í alvöru. Það þurfti útlendinga til að koma manni á bragðið. Við útlendingarnir fórum fyrst fyrir ári síðan, og nú erum við búin að fara aftur. Hér kemur mynd af þeim.

 

 

 

 

 

 

Hér fyrir neðan var mynd af Brian, en af einhverjum ókunnum ástæðum hefur lokast á hana. 

 

 

 

...draumur hins djarfa manns...

 

 

 

Veðrið var ákjósanlegt á föstudagsmorgni,  logn og sæmilega sléttur sjór - held ég - svo enginn varð sjóveikur. Við fórum auðvitað með Simma, og í þetta sinn gátum við farið útúr höfninni og allan hringinn að skoða eyjarnar. Og Simmi spilaði í hellinum...

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo þegar við komum í land lagaði kafteinninn handa okkur ketkurlssamlokur - hann kann allt. Takk, Simmi! Eftir notalega slökunarstund á Krónni og stutt bæjarrölt var síðan haldið í eftirminnilega gönguferð í áttina að flugvellinum - eða hérumbil, þar sem einn ferðalangurinn (Brian) flaug á brott um síðir... Svo kom þokan.

Um kvöldið hafði ég hugsað mér að kynna útlendingana fyrir KK, sem átti að koma fram ásamt öðrum frægum, ónefndum söngvara. Við komum okkur vel fyrir á næstfremsta bekk og biðum eftir goðinu. Þá vildi það okkur til happs að okkur langaði í ís. Við fórum fram og tilkynntum konunni í miðasölunni að við ætluðum að skreppa út, en kæmum aftur til að hlusta á KK. Hvenær hélt hún að hann mundi koma? Þá kom reiðarslagið: Hann hafði orðið fastur í þokunni. Komst ekki. Blessuð konan var svo elskuleg, þegar hún sá skelfingarsvipinn á okkur, að hún bauðst til að endurgreiða okkur miðana að fullu. Svona er þetta í Vestmannaeyjum, smáþoka - og allt breytist. Útlendingarnir voru bara kátir, vitandi ekki af hverju þeir misstu, en ísinn bragðaðist mjög vel.

Laugardagur rann upp bjartur og fagur. Þá vildu sumir fara í fjallgöngu, en það þótti of stór biti fyrir hálfan dag. Fyrst var farið í bæjarrölt og á stefnumót við prestinn í Landakirkju. Kvöldið áður vorum við svo heppin að rekast á hann og hikaði ég þá ekki við að kvarta yfir því að kirkjan hefði verið lokuð daginn áður, þegar við ætluðum að skoða hana. Presturinn tók mjög vel á móti okkur og sagði okkur sögu kirkjunnar, sem er öll hin merkilegasta. Balázs og Kitty spiluðu á orgelið og það hljómaði aldeilis frábærlega.  Balázs er að verða búinn að æfa toccötuna (þessa frægu eftir Bach) svo það er mjög gaman að fara með honum að skoða kirkjur.

Eftir hádegi litum við á sjómannadagshátíðahöld við höfnina, margir létu sig detta í sjóinn, ýmist á reiðhjólum eða eftir öðrum misfrumlegum leiðum. Það var kalt að hanga yfir því, svo við örkuðum til að skoða ,,fílinn" - svo þvert yfir golfvöllinn og niður í fjöru. Þá var gott að vera barn í hjarta.

 

 

 

Margt leynist í fjörupollum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og gaman að horfa á brimið - það var mátulega lítið!

 

 

 

 

Balázs og Kitty og fíllinn.

 

 

 

 

Lauk svo þessari ágætu ferð, og við þökkum Simma, Unni og Árnýju sérstaklega fyrir frábærar móttökur. Þegar heim kom var hugað að jarðarberjunum sem Markús hafði ekki fundið á meðan ég var í burtu. Það var slatti! Og í gærkvöldi var ég svo heppin að komast á skemmtun með Erni Árnasyni og félögum. Það var gaman. Hann Örn er ótrúlegur snillingur.

P.s.  Ekki þýðir að spyrja mig neitt um jarðskjálfta - þeir fóru framhjá mér.

Nú

er ég búin að sjá Andraé Crouch - á sviðinu í Fíladelfíu. Það var alveg magnað. Hann virtist reyndar hálfslappur af kvefi, en ótrúlega unglegur að sjá. Einn ónefndur fyrir aftan mig tók reyndar andköf yfir því að hann væri svartur!!! Ég bjóst sko við því að hann væri svartur með grátt hár. En hann var svartur með svart skegg og húfu og ekkert hrukkóttur! Og tónleikarnir voru frábærir. Óskar Einarsson með kórana sína og Mezzoforte stóðu sig frábærlega - eins og við var að búast. Sumt kvenfólk varð svo snortið að það fór að skæla.  Mér var bara ekkert mál að skæla...

Fyrstu jarðarberin voru tínd í dag.  Þá er örugglega komið sumar - viku fyrr en venjulega.

Tónlistarnám!

Það tilkynnist hér með að ég hef sagt upp stöðu minni við Tónlistarskóla Rangæinga, frá og með 1. september. Þess í stað mun ég bjóða upp á kennslu í einkatímum fyrir þá sem það vilja. Ég kenni aðallega á píanó, fiðlu og hljómborð. Möguleiki væri einnig að kenna vinnukonugrip á gítar, ef einhver óskar þess, og jafnvel byrjendum á blokkflautu. Ég hef 14 ára reynslu í kennslu á píanó og 10 ára reynslu í fiðlukennslu.

Píanó

 Ég get hugsað mér að taka nemendur frá fimm ára aldri í píanónám, en aldurshámark er ekkert. Píanó kenni ég a.m.k. til miðstigs. Kennt verður með hefðbundinni aðferð eftir kennslukrá og boðið uppá áfangapróf fyrir þá sem þess óska. Sjálf hef ég lokið 7. stigi í píanóleik.

Fiðla

   Fiðlu kenni ég til grunnstigs, en býð sérstaklega velkomna mjög unga nemendur, því að ég mun beita kennsluaðferðum Suzukis. Þau fræði eru mjög áhugaverð. Suzuki nemendur geta byrjað þriggja ára og kenningin er sú að börn geti lært að leika á hljóðfæri á sama hátt og þau læra að tala. Það skal tekið fram að ég er ekki enn löggiltur Suzuki-kennari, en til að ná því markmiði þarf maður fyrst að fá nemendur til að æfa sig á! Þetta nám verður því ódýrara en gengur og gerist með Suzuki-nám. Ég mun aðstoða við útvegun á hljóðfærum, annað hvort til kaups eða leigu.

Hljómborð

Hljómborðsnám er upplagt fyrir fullorðna eða þá sem vilja bara læra að glamra eftir eyranu. Líka ef maður á ekki píanó - en vill undirbúa sig fyrir píanónám. 

Skipulag

Kennsla hefst með haustinu, eftir því sem hverjum og einum hentar. Æskilegt er að ungir byrjendur komi tvisvar í viku. Þegar fiðlunemendur eru komnir dálítið af stað er hægt að bjóða uppá reglulega hóptíma. Þá stefni ég að því að fá hámenntaða kennara í heimsókn reglulega til að leiðbeina í hóptímum (a.m.k. tvisvar á vetri). Kennsla mun að jafnaði fara fram í Langagerði, og nemendur halda stofutónleika fyrir jól og að vori. Einnig mætti hugsa sér að fara í heimsóknir í leikskóla og dvalarheimili aldraðra til að afla nemendum reynslu í tónleikahaldi og gleðja aðra.

Þeir sem hafa áhuga á að skrá nemendur í tónlistarnám eða fá nánari upplýsingar sendi tölvupóst á [e-mail] eða hringi í síma 865 0311.

Athugið! Vinsamlegast sækið um fyrir 1. júní.

 

Og enn fleiri myndir...

frá Englandi - með leyfi Guðnýjar.

 

  

Guðný, UB, systir Margrétar, maðurinn hennar og Margrét, eftir vel heppnað borðhald á kránni.

 

 

 

 

 

 

Guðný og UB fyrir framan eldgömlu kirkjuna í þorpinu.

 

 

 

 

 

 

Guðný að hugsa...

 

 

 

 

 ...svo fór að vaxa tré uppúr hausnum á henni,

enda er hún líka fræ.

 

 

 

 

 Frábærlega flott hús í Bretlandi. Þar eru menn ekki að eyða tíma í að finna upp nýjan húsagerðarstíl daglega. Það gamla hefur reynst vel, og þá er það bara notað áfram.

 

 

 

 

 

 

Margrét í sportbílnum, við fengum ekki að fara heim fyrr en við vorum búnar að prófa hann.

 

 

Þar með lýkur yfirlitssýningu frá Englandsferð. Þeir sem vilja skoða fleiri myndir verða að koma í heimsókn.

 

 

Fleiri myndir frá Englandi

 

  

  Svissneski garðurinn var mikið augnayndi.

 

 

 

 

 

  Sumir borðuðu morgunmat um hádegi.

 

 

 

 

Sumum finnst gaman að horfa á gamlar dráttarvélar út um eldhúsgluggann.

 

 

 

 

 

 Skakka brúin yfir Cam.

 

 

 

 

 

Gaman í siglingu - eða heitir þetta á stjaki?

 

 

 

 

 

 

  Veiðihundarnir að viðra sig.

 

 

 

Myndir

Tók nokkrar myndir í Englandi, það var auðvelt, margt fallegt að sjá...

 Þetta var útsýnið fyrsta morguninn í London Colney.

Gamla myllan í Great Gransden...

Konan í karamellubúðinni í Cambridge...

Svissneski garðurinn...

kannski meira seinna...

Hugsa sér!

Við Margrét vorum í Cambridge í gær og stóðum fyrir utan Auntie's þegar maður sagði stundarhátt við hliðina á mér: ,,Guðrún!" Þegar að var gáð stóð Íslendingur við hliðina á mér, og ekki bara Íslendingur, heldur Rangæingur og hann vissi hvað ég hét!!!!!!!!!! ... Nú kom Guðný með ísinn, svo ég nenni ekki að blogga meira í bili.

Cambridge

var skoðuð í gær. Ótrúleg borg -  þröngar götur, umferð takmörkuð og allir ganga um með ofboðslegan gáfumannasvip. Við Guðný þrömmuðum hálfan daginn, dáðumst að öllum þessum gömlu og glæsilegu bygginum og vorum að því loknu alveg uppgefnar á líkama og sál. Um kvöldið var aftur sest að veisluborði Guðnýjar, hörpudiskur og ostaveisla.

Í dag var haldið aftur til London Colney að sækja Margréti og snæddur hádegisverður á nærliggjandi krá. Þar var borinn fram undirstöðugóður hefðbundinn enskur matur, sem dugði vel. Barbara og Robin voru kvödd með virktum, enda leitun á öðrum eins öðlingum. Þá var farið í svissneska garðinn - og hvílík fegurð! Gaman væri að koma aftur eftir mánuð eða tvo og sjá allt í blóma.